HÆÐ

f.

1) height; hann hljóp meirr en h. sína, he could leap more his own height;

2) height, eminence, hill (gengu þeir upp á h. nökkura).

* * *

f. [Ulf. hauiþa = υψος and τα υψηλά; A. S. heahðo; Engl. height; Dan. höjde; Germ. höhe; Swed. höjd]:—height; hlaupa hæð sína, Nj. 29; hæð trjánna, Stj. 74; breidd, lengd, þykt, hæð, Alg. 372, passim; manns-hæð, a man’s height; fjalis-hæð: of hair = lengd, Fms. x. 177, etc.

2. a height, hill; hæðir þær er nú heita Hallbjarnar-vörður, Landn. 152; þeir fóru á hæðina, í ena syðri hæðina, því eru þrjár vörður á þeirri hæðinni, 153; sat Ljótr á hæð einni, 147; gengu þeir upp á hæð nokkura, Nj. 267; dalr ok hæð, Fms. ix. 490; hæðir eða haugar, Ó. H. 67; er þeir ganga ofan ór hæð, Stj. 444; skaltú ganga upp á hæð með mér, 443; hólar, hæðir, Núm. 2. 100; leiti né hæðir, Grág. i. 433.

β. a top, summit, Stj. 66; í hæð borgarinnar: of the heaven, Hom. 90; hæðir himna, Hólabók; Faðir á himna hæð, id.; níu eru himnar á hæð talðir, Edda (Gl.); hæða blót, fórnfæring, göfgan, hof, sacrifice, worship, a temple on the high places, Stj. 635, 640, 641.

II. metaph. highness, shrill tone, of the voice, Skálda 175; tala í hæð eða í leynd, to speak aloud or secretly, Sks. 365.

2. amount, of price; kaupa með sama hæð, Dipl. v. 21; upp-hæð, amount: highness, exaltation, Hom., Mar.